THE SEASONS OF THE YEAR. MY FAVOURITE SEASON
It’s a universal truth that every season is beautiful in its own way. Isn’t it wonderful to tramp down the country lanes on a frosty winter day. Everything is white with snow and it crunches under your feet. The rime sparkles on the branches and the icicles like precious diamonds hang from the roofs of the houses. It’s a merry time for both children and grownups. They can go skating and skiing, sledging and having a fight with snowballs or making a snowman. I suppose, it is very pleasant while the frost lasts, an unpleasant time comes when the thaw begins.
Cars and buses go along streets splashing the mud an slush on the passers-by. Everyone is grumbling and scolding the weather. But soon a warm wind blows up heavy grey clouds and the sun shines brightly in the cloudless azure sky. In a few months summer will come. Summer is the most suitable season for holidays and vacations. People enjoy bright summer days if they are in the country or at the seaside. They go bathing and swimming, and fishing and boating. But it’s unbearable to stay in town on such hot and glaring days. Everybody droops and shambles and tries to hide in the shade.
Then after a good rest autumn and harvest time comes. The corn has turned golden and the farmer will reap it and put it in his barn. The air is fresh and full of the autumn fragrance of ripe apples, plums and peaches and of course, coloured asters, chrysanthemums. But the weather is so changeable in autumn, people have to wear raincoats and umbrellas if they don’t want to get wet through. The dead leaves cover the ground like a thick motley carpet, the roads are slippery and wet, there are lots of puddles in the streets and again everyone is looking forward to frosty winter days and much snow out-of-doors. It’s rather difficult to say what season is the best one, however dull and nasty or charming and marvellous the weather may be.
As to me, I always look forward to summer. I am never tired of its long sunny days, warm rains with thunderstorms and hail, the buzz of mosquitoes and midges. I like to spend my summer holidays at the seaside. In my childhood I used to enjoy playing on the beach, making castles and forts in the sands. When one becomes older one begins to notice the murmur of the sea and it’s so beautiful to look at the moon’s way on the water in the darkness. The air is fresh and it’s easy to breathe. I like to lie in the sun getting as brown, paddle in the water or get splashed by the waves. But it’s not every year that you can go to the seaside. Sometimes I spend my holidays in the country. Most of my time I spend in the woods gathering strawberries and flowers or at the river bathing and swimming in it. Very often, I help my granny in the vegetable garden weeding it or gathering tomatoes, cucumbers or radish. I like to walk in the rain or just sit indoors watching the raindrops falling down from the green leaves and blades of the grass onto the ground. When summer is over, I always feel sorry, because it was too short and was too quick to pass.
- When is everything white with snow?
- What sparkles on the branches?
- Is it wonderful to tramp down the country lanes on a frosty winter day?
- What can children and grown-ups do in winter?
- When does an unpleasant time come?
- What do cars and buses splash on the passers-by?
- What season is the most suitable for holidays and vacations?
- When is it unbearable to stay in town in summer?
- What fragrance is the autumn air full of?
- What do people have to wear in autumn?
- Is the weather changeable in autumn?
- What is your favourite season?
- What do you like summer for?
- Do you like to spend your summer holidays at the seaside?
- What do you do if you spend your holidays in the country?
universal truth – ҳақиқат, ҳақ
diamond – бриллиант (алмоси суфта)
roof – бом
merry – шод, шодмон, хурсанд, хуррам, хандон, хушҳол, масрур
heavy – вазнин, гарон, сангин, душвор, мушкил, сахт
suitable – мувофиқ, муносиб, соз, боб, мутобиқ, қулай
to enjoy – ҳаловат бурдан, ҳаловат гирифтан
to bathe – оббозӣ кардан
to swim (swam, swum) – шино кардан
unbearable – тоқатфарсо, таҳаммулнопазир
glaring – сӯзон, тафсон, доғ
in the shade – зери соя, номаълум, норавшан
harvest time – давраи ғуну чини ҳосил
corn – дона, тухм, дон, ғалла, ғалладона
to turn – мубаддал (дигаргун) шудан, табдил ёфтан
barn – амбор
fragrance – бӯйи хуш
ripe- пухта, расида
peach – шафтолу
pear – нок
aster – гули қоқу
plum – олу
chrysanthemum – гули довудӣ (хризантема)
changeable – тағйирёбанда, табдилёбанда; ноустувор, нопойдор
to get wet through – сар то сар (сар то по) тар шудан, шилтиқ шудан, нам кашидан, нам гузарондан
motley – рангоранг
slippery – лағжонак, ғеҷонак
puddle – кӯлмак, ҷӯйбор, ҷӯйча
out-of-doors – дар кӯча, берун аз хона
dull – торик, тира, хира, пурғусса, малӯл, дилгир
nasty – воҳиманок, бадвоҳима, даҳшатнок, мудҳиш, тира, хира
marvellous – соҷибҷамол, хушсурат, хушнамо
charming – дилбар, дилкаш, дилрабо, диловез, ҷозиб
thunderstorn – раъду барк
buzz – виззос (ғингос) задан
to spend – гузарондан
castle – қаср
fort – қалъа, ҳисор, истеҳком
sand – рег
murmur – ҳаёҳуй, мағал, ғалоғула, ғавғо, шавшув
moon – моҳ, қамар
to breathe – нафас кашидан
to paddle – об пошидан
to splash – пошидан, пош додан
strawberry – тути заминӣ (қулфинай)
granny – модаркалон
vegetable garden – обчакори, полез, панҷара тавора, қаторак, шохбаст
radish – шалғамча
raindrop – чакраи борон
the blade of the grass – думча ё поячаи алаф
ФАСЛҲОИ СОЛ. ФАСЛИ ДӮСТДОШТАИ МАН
Барҳақ, ҳар як фасл дорои зебоиҳои худ аст, ки тааҷҷубовар нест ва ман одатан дар рӯзҳои сарди зимистон аз пайроҳаҳои деҳа мегузарам. Гирду атроф аз барф сапед аст ва барф пойҳоро мепӯшонад. Дар шохҳои дарахтон барф ба мисли сангҳои қиматбаҳо ҷой дорад ва аз боми хонаҳо поин мешавад. Ин лаҳзаи шодмонӣ ҳам барои бачагон ва ҳам пирон аст. Онҳо дар конкӣ, лағжак, чана савор мешаванд ва бо ҳам барфбозӣ мекунанд. Ман фикр мекунам, ки ҳангоми ҳавои сард рӯзҳо тӯл мекашад, ин хуб аст ва агар гармӣ фаро расад, вақти номувофиқ фаро мерасад.
Мошин ва автобусҳои дар кӯча мутаҳаррик чиркин мешавад ва барфҳои обшуда, лой мегирад. Ҳар кас ба ҳаво дашном мефиристад. Аммо пас аз шамоли гарм, тумани кабуди вазнинро дур мекунад ва офтоб равшан шуда, дар осмони беабр ҳаракат мекунад. Баъд аз якчанд моҳ тобистон фаро мерасад. Тобистон лаҳзаи хеле мувофиқи рӯхсатӣ ва таътил мебошад Мардум аз рӯзҳои гарму рӯшани тобистон баҳра мебаранд, ба шарте агар онҳо дар деҳот ё лаби баҳр бошанд. Онҳо оббозӣ мекунанд, моҳи дошта, қаиқсаворӣ менамоянд. Дар чунин рӯзҳои гарм, дар шаҳр зистан мувофиқ нест. Ҳама дар шаҳр мехоҳанд, ки худро ба соя паноҳ гиранд. Баъд аз истироҳати хуб, тирамоҳ фаро мерасад, фасли ҷамъоварии ҳосил оғоз мегардад. Гандум тиллоранг шудааст ва заминдорон ҷамъоварӣ намуда, онро дар анбор ҷой мекунанд. Ҳаво тоза ва бӯи меваҳои тирамоҳӣ, аз ҷумла себу олу, шафтолу ва дигар навъи меваҳои пухта ҳама ҷоро фаро мегирад. Вале дар фасли тирамоҳ ҳаво чунон тағйирёбанда аст, ки одамонро зарур аст, либоси боронӣ пӯшида, чатр бигиранд. Баргҳои рехта заминро қолинпӯш мекунанд, роҳҳо ҷолиб мешавад. Дар кӯчаҳо лой бисёр аст ва акнун бесаброна рӯзҳои сарди зимистониро интизор мешаванд.
Одатан дақиқ баррасӣ намудан, мушкил аст, ки кадом фасл аз ҳама беҳтар ва кадоме аз он дилгиртар аст. Агар аз ман пурсед, ман тобистонро бесаброна интизор мешавам. Ман ҳаргиз аз рӯзҳои дарози офтобии он, борони гарм, раъду барқ ва пашшаҳои он хаста намешавам. Ба ман дар лаби баҳр гузаронидани таътили тобистона писанд аст. Дар бачагӣ ман бештар дар лаби баҳр бозиданро дӯст медоштам, аз рег қалъа ва хона месохтам. Вақте ки инсон бузург мешавад, вай садои махсуси баҳрро метавонад мушоҳида кунад. Чи хел зебост, вақте дар торикӣ ба роҳи моҳтобӣ дар рӯи об назар меафканӣ. Ҳаво тоза ва нафаскашӣ осон аст. Ман офтобхӯриро дӯст медорам, вақте ки пӯст сиёҳ мешавад ё мавҷҳои баҳр туро ба оғӯши худ мегирад. Вале на ҳар сол дар баҳр рафтан мумкин аст. Гоҳо ман таътилро дар деҳа мегузаронам. Бештари вақти худро дар ҷангал ба сар мебарам, гулҳо ҷаморварӣ мекунам ва дар дарё оббозӣ менамоям. Ман бештар ба бибиам кӯмак мерасонам, яъне помидор, бодиринг ва шалғамча ғун мекунам. Ман сайругашти зери боронӣ, ба хона нишастан, мушоҳидаи қатраҳои борони дарахтон ва сабзаҳоро дӯст медорам. Вақте ки тобистон ба интиҳо мерасад, ман афсӯс мехӯрам, зеро вай хеле кӯтоҳ буд ва зуд рафт.
