TABLE MANNERS
Good table manners avoid ugliness. All rules of table manners are made to avoid it. To let anyone see what you have in your mouth is offensive. So is to make a noise. To make a mess in the plate is disgusting. So there are some rules how to behave yourself at the table:
Do not attract undue attention to yourself in public. When eating take as much as you want, but eat as much as you take. Never stretch over the table for something you want, ask your neighbour to pass it. Take a slice of bread from the bread-plate by hand, don’t harpoon your bread with a fork. Never read while eating (at least in company).
When a dish is placed before you do not eye it suspiciously as though it were the first time you had seen it, and do not give the impression that you are about to sniff it. Chicken requires special handling. First cut as much as you can, and when you can’t use knife or fork any longer, use your fingers.
The customary way to refuse a dish is by saying, “No, thank you” (or to accept, “Yes, please”). Don’t say “I don’t eat that stuff”, don’t make faces or noises to show that you don’t like it.
In between courses don’t make bread-balls to while the time away and do not play with the silver. Do not leave spoon in your cup when drinking tea or coffee. Do not empty your glass too quickly – it will be promptly refilled. Don’t put liquid into your mouth if it is already full. Don’t eat off the knife. Vegetables, potatoes, macaroni are placed on your fork with the help of your knife. If your food is too hot don’t blow on it as though you were trying to start a campfire on a damp night. Try to make as little noise as possible when eating.
And, finally, don’t forget to say “thank you” for every favour or kindness.
- All rules of table manners are made to avoid ugliness, aren’t they?
- What is “good table manners”?
- Why do our people need them?
- What other table manners do you know?
- Do you follow them?
ugliness – дағалӣ, дуруштӣ, сухани дағал, сухани фач
undue – беандоза, аз ҳад (аз андоза) берун, аз ҳад зиёд
to avoid – давр зада баромадан
to empty – ғорат (хоку туроб, хонасалот, хонабардӯш) кардан, холӣ кардан
promptly – зуд, тез, таъҷилӣ, босуръат
ҚОИДАҲОИ НИШАСТИ САРИМИЗӢ
Рафтори хуби саримизӣ – беодобӣ зоҳир накардан аст. Қоидаҳои рафтори саримизӣ чунон пешбинӣ шудааст, ки бояд аз беодобӣ дурӣ ҷуст. Ба кас нишон додани даҳон нишонаи таҳқир аст. Он аз овозбарорӣ низ иборат мебошад. Ин рафтори беинтизомӣ буда, амали хуб нест. Бинобар ин, қоидаи рафтори саримизӣ пешбинӣ шудааст. Ба худ таваҷҷӯҳи мардумро ҷалб накунед. Ҳангоми тановул, чи миқдоре, ки мехоҳед, гиред, аммо гирифтаатонро хӯред. Пораи нонро ба даст гиред, онро ба чангак нахалед. Ҳангоми таомхӯрӣ чизеро нахонед (хоса дар ҷамъи нишастагон). Вақте дар наздатон таом гузошта шудааст, мисли ин ки аввалин бор медида бошед, онро бо чашм ҳазм накунед ва ба дигарон таассурот набахшед, ки ба фурӯ бурдани луқма омода ҳастед. Чӯҷабирён воситаи махсуси таваҷҷӯҳро тақозо мекунад. Аввалан, онро майда кунед, вақте ки аллакай истифодаи корд ё чангак ғайриимкон аст, ангуштонро ба кор баред. Воситаи нарми даст кашидан аз таом гуфтани ин сухан аст: “Не, ташаккур!” (ё розӣ шудан ба ин ки: “Ҳа, марҳамат”). Нагӯед “Ман ин хел таом намехӯрам”, рӯй турш накунед ва овоз баланд накунед, ки шумо инро намехоҳед. Кошуқро дар пиёла нагузоред.
Зарфро зуд холӣ накунед. Агар даҳонатон банд бошад, чой нанӯшед. Бо корд таом тановул накунед. Сабзавот, картошка, макарон ба табақчаҳо ба воситаи корд гузошта мешавад. Кӯшиш намоед ҳангоми тановул камтар овоз бароред. Ва ниҳоят, сипосгузорӣ ба ҳар як хизмат ва ёрмандиро фаромӯш накунед.
