RUSSIAN WRITERS OF 19TH CENTURY
Perhaps the best known of the Russian writers is Leo Tolstoy. He was the son of rich landowner. His parents died when he was 9. He spent his time drinking and gambling and not caring about anything but pleasure. Then he went into the armv and fought in the Crimean War.
Tolstoy began writing stories first about the cruelty of war and then about the pride and selfishness of the Russian nobles and the misery of the peasants. He wrote a very famous book called “War and Peace“, which many people think is even better than “Crime and Punishment“. In this book he describes Napoleon’s invasion of Russia and the terrible retreat from Moscow in mid-summer. Tolstoy made himself unpopular with everyone. His wife and family were angry because he wanted to give away his property and money. In the end, in 1910, when he was 82 years old, he left his home with his youngest daughter, meaning to leave the life of a penniless wanderer, but very soon he caught pneumonia and died. Another Russian writer of 19th century is Ivan Turgenev. He was the son of landowner. Turgenev’s famous novel “Fathers and Sons” is about a revolutionary. But he himself spent most of his life outside Russia, in Paris. F. Dostoevsky spent 9 years in Siberia. Many people would say that long novel, “Crime and Punishment“, the greatest novel ever written. Both this and his novel “The Brothers Karamazov“, have been made into plays and films in English.
It was difficult and even dangerous to be a writer in Russia in the 19th century. Yet during this period Russia had some of the greatest writers of all times.
- Who is the best known Russian writer?
- What works by Tolstoy do you know?
- What is “War and Peace” about?
- What is the famous novel by Turgenev?
- Who was the earliest of novelists?
landowner – заминдор
cruelty – бераҳмӣ, золимӣ, сангдилӣ, бетараҳҳумӣ
selfishness – худбинӣ, худпарастӣ
invasion – ҳуҷум, тохтутоз
wanderer – дарвеш, қаландар, мусофир
НАВИСАНДАГОНИ РУСИ ҚАРНИ XIX
Шояд машҳуртарин нависандаи рус Лев Толстой бошад. Ӯ фарзанди заминдори бой буд. Дар синни 9-солагӣ падару модараш аз олам даргузаштанд. Толстой ба ҷуз истироҳат, вақти хешро бо айшу ишрат ва қиморбозӣ мегузаронид. Сипас, ӯ баҳри хизмати ҳарбӣ ба қӯшун рафт ва дар муҳорибаи Қрим ширкат варзид.
Толстой нахуст, нақл перомуни муҳорибаҳои бошиддат асар эҷод кард, баъдан дар бораи ифтихор ва худбинии дворянинҳои рус, инчунин деҳқони камбизоат эҷод намуд. Ӯ китоби машҳури «Ҷанг ва сулҳ»-ро навишт, ки ағлаби мардум чунин меҳисобанд, ки он аз «Ҷиноят ва ҷазо» беҳ аст. Дар асари мазкур ӯ ҳуҷуми Напаленро дар Русия ва аз Маскав дар миёни фасли тобистон шармсорона фирор намудани ӯро шарҳ додааст. Толстой маъруфиятро дар байни ҷамъият аз даст дод. Зану фарзандони ӯ аз супоридани молу мулк ва сармоя норизо буданд. Ҳамин тариқ, дар соли 1910 дар синни 82-солагӣ ӯ бо духтари хурдиаш аз хона баромада рафт ва ҳаёти дарвешонаро интихоб намуд, аммо дере нагузашта Толстой ба бемории илтиҳоби шуш гирифтор шуд ва вафот кард. Нависандаи дигари қарни XIX Иван Тургенев буда, фарзанди заминдор буд. Асари маъруфи ӯ «Падарон ва кӯдакон» перомуни инқилобчиён маълумот медиҳад. Лекин ӯ қисми зиёди ҳаёти хешро берун аз Русия, яъне дар Париж сипарӣ намудааст. Ф. Достоевский 9 соли умрашро дар Сибир гузаронидааст. Ағлаби мардум чунин ақида доранд, ки романи калонҳаҷми «Ҷиноят ва ҷазо»-и ӯ беҳтарин асар аз навиштаҳост. Аз рӯи ин ва дигар роман, аз ҷумла «Бародарон Каромозовҳо» песа ва филмҳои бешумор ба намоиш гузошта шудааст.
Дар қарни XIX ба ҳайси нависанда фаолият бурдан, басо мушкил ва ҳатто хавфнок буд. Чунончи хоса дар давраи мазкур нависандагони соҳибқалам дар таърихи Русия умр ба сар бурдаанд.
