PUSHKIN AND OUR TIME
It would be a platitude to say that A. S. Pushkin is the greatest Russian poet. But I hope no-one is challenging the view that he occupies an outstanding place in Russian literature and culture. Every summer in June, thousands of people visit the Pskov land. They come here to the village of Mikhailovskoye to the wonderful festival of poetry, to see the places where he lived and worked. Pushkin is always alive for us, he is the man we all know and love, the greatest of poets. Generations come and go, but Pushkin still remains. We are all greatful to Pushkin for each line of his works. Pushkin is not only a great poet for us. He is the perfect man combining brilliant talent with civil courage and moral integrity. His name is associated with our love for the Motherland, and the best in our life.
Hundreds of new concepts, hundreds of new words have appeared in the language in the years that have passed since his death, but not a single word of his poetry has become obsolete. The old forms of life went into the past, but everything written by Pushkin continues to live. It has not become something of the past, it does not need any corrections and hardly needs commentary. His feelings and his views still correspond to our own feelings and views. We admire the great world of Pushkin’s poetry as a whole, each of us finding some special lines for himself, lines showing Pushkin’s great and generous heart, his sympathy and respect for his people. Whatever Pushkin’s work we see portrayal of Russian life, the Russian intellect, the Russian soul, the life of the Russian land in all epochs, the Russian people. The reader cannot imagine his inner world without him.
- What place does Pushkin occupy in Russian literature and culture?
- What do thousands of people visit every summer?
- What for do thousands of people come to the village of Mikhailovskoye?
- Why is he always alive for us?
- What are we grateful to Pushkin for?
- What is A. 8. Pushkin’s name associated with?
- Has poetry by Pushkin become obsolete?
- What has appeared in our language in the years that have passed since the poet’s death?
- Does everything written by Pushkin need commentary?
- What do the poet’s feelings and views correspond to?
- What do we admire?
- What do the lines of Pushkin’s poets show?
platitude – фач, бемаънӣ, сафсата гуфтан
to challenge the view – мубоҳиса кардан, нуктаи назарро зери шубҳа гузоштан
to occupy an outstanding place in – мавқеи хосаро ишғол намудан
alive – зинда, барҳаёт
generation – авлод, аҷдод, насаб, нажод
to be grateful to – сипосгузорӣ кардан, ташаккур (раҳмат) гуфтан
to combine – муттаҳид (якҷоя) кардан, ғун кардан
brilliant – дурахшанда, равшан, рахшон, тобон, дурахшон
civil courage – ҷасорати шаҳрвандӣ
moral integrity – ахлоқи ҳамида
to be associated with smth. – муттаҳид (иттифоқ) будан
concept – мафҳум, маънӣ
to become obsolete – пир (солхӯрда) шудан, кӯхна шудан
to need sth. – талаб (иддао, тақозо) кардан, хостан, талабидан
it hardly needs commentary – ба шарҳу эзоҳ эҳтиёҷи андак дорад
to correspond to smth – мувофиқ (муносиб) будан, мувофиқ омадан, мувофиқат кардан
to admire – ба шавқ (ба ваҷд) омадан, шод (хурсанд) шудан
generous – олиҳиммат, ҷавонмард, боҳиммат, саховатманд
sympathy – ҳамдардӣ, дилсӯзӣ, ғамхорӣ, шафкат
respect for smb. – нисбат ба кассе эҳтиром, ҳурмат, из¬зат
to measure – андоза (чен, таноб) кардан, санҷидан
language – забон
whatever – кадоме набошад, чӣ хеле набошад
portrayal – тасвир, сурат, намуд, расм
intellect – акл, хирад, фаҳм, зеҳн
soul – ҷон, рӯҳ, дил
epoch – давр, давра, замон
to imagine – тасаввур кардан, аз хаёл гузаронидан, ба хотир омадан
inner world – дунёи дохилӣ, олами дохилӣ
ПУШКИН ВА ЗАМОНИ МО
Пушкинро чун бузургтарин шоири рус шуморидан, шояд каме муболиға гардад. Аммо умед аст, ки ӯ дар адабиёт ва фарҳанги рус мавқеи хосаро ишғол мекунад. Ҳар тобистон дар моҳи июн мардуми зиёд майдони Псковро зиёрат мекунанд. Онҳо ба деҳаи Михайлов дар иди аҷиби шеърият барои тамошои истиқоматгоҳ ва коргоҳи Пушкин меоянд. Барои мо Пушкин ҳамеша ҷовид аст. Мо ин инсонро медонем ва дӯст медорем, ки ӯ яке аз беҳтарин шуаро мебошад. Наслҳои баъдӣ меоянду мераванд, аммо Пушкин боқист. Мо барои ҳар мисраи таълифоти Пушкин сипосгузем. Барои мо Пушкин на танҳо шоири бузург аст, балки инсони комил буда, соҳиби малакаи дурахшон ва ҷасорати шаҳрвандиву ахлоқи ҳамида аст. Номи ӯ ба ватан бо муҳаббат пайванд аст ва дар ҳаёти мо муҳим аст.
Пас аз вафоти ӯ дар забон садҳо мафоҳими нав, калимоти ҷадид падид омад, лекин дар ашъораш сухане кӯҳна нагардид. Тарзи зиндагӣ куллан тағйир ёфт, аммо ҳар чизе, ки Пушкин таълиф кардааст, мавриди истифода аст. Навиштаҳояш ба таърих тааллуқ надорад ва ба тасҳеҳ эҳтиёҷ надорад, инчунин мавриди тафсир нест. Эҳсосу назари ӯ ба дарку диди мо мувофиқ аст. Умуман, аз олами шеърияти Пушкин лаззати маънавӣ мегирем. Ҳар нафар метавонад барои худ мисраи лозимаро дарёбад, ки дар он қалби бузургу сахии Пушкин, шафқат ва эҳтироми мардум таҷассум гаштааст. Кадоме аз осори Пушкинро мутолиа накунем, ҳатман дар он тасвири ҳаёти рус, ақлу хирад, рӯҳия, зиндагии мардуми рус дар оинаи таърих ва тарзи зиндагии мардуми русро мушоҳида хоҳем кард. Хонанда бидуни осори Пушкин олами дохилии хешро тасаввур намекунад.
