MY DAY OFF
When a school-girl I always envied those students who went to school five but not six days a week, as we did. So you may guess, I had the only day off – Sunday. On Sunday, I didn’t have to hurry anywhere, that’s why, I got up at nine or ten o’clock. I wasn’t an early riser. I did my bed, washed myself and went to the kitchen. In the kitchen the table had already been laid and I always had something tasty on Sunday: fried potatoes, meat salad or my favourite applepies.
After breakfast, if the weather was sunny, I usually didn’t stay indoors, I went to see my friends. We often played volleyball or basket-ball in the yard and in winter if there was much snow out-of-doors we went skating and skiing in the woods.
But sometimes the day happened to be rainy and gloomy. I preferred to be in watching TV, listening to music, reading books, speaking over the phone or just lying on the sofa idling away the time. Some of my classmates could watch all TV-programmes from morning till night, but I think it’s rather boring, and I always felt sorry for those TV-addicts. It’s much more interesting to play a game of chess with your grandfather, or help your mother about the house, or argue with your father about the latest events at home and abroad.
In the evening, when all the family were together, we had some tea with a cake or biscuits, we listened to my younger sister playing the piano, sometimes we sang folk songs. Every Sunday, when I went to bed, I was thinking that the day had flashed past and the next week would bring new problems and their solution.
- What day was your day off?
- When did you get up on Sunday?
- Were you an early riser?
- What did you have for breakfast on Sunday?
- What did you do if the weather was sunny?
- Did you like to stay indoors when the day was rainy and gloomy?
- Do you think to watch TV from morning till night is rather boring?
- What did you do in the evening?
to envy – ҳавас ё ҳасад кардан
to guess – тахмин кардан, гумон кардан, фарз кардан
I didn’t have to hurry – ман саросема намешудам
an early riser – шахси барвақтхез, бедорхоб
to wash oneself – дасту рӯй шустан
to lay the table – дастурхон омода кардан
tasty – болаззат, бомазза, хушхӯр
favourite – дӯстдошта
pie – пирог, кулчаи ширин
to go skating and skiing – яхмолакпарӣ ва чанаронӣ кардан
to happen – рӯй додан, ба вукӯъ пайвастан
gloomy – торик, тира, хира
to speak over the phone – бо телефон сӯҳбат кардан
boring – дилгир, ҳузнангез
to feel sorry for smb. – барои касе ҳамдардӣ баён намудан
to feel – ҳис, эҳсос намудан, дарк кардан
TV-addicts – “телеманҳо”, яъне ашхосе, ки бештар вақти хешро бо тамошои оинаи нилгун мегузаронанд
to play a game of chess – шоҳмотбозӣ карданд
to argue – баҳс намудан, муҳокима намудан, мунозира намудан
we listened to my younger sister playing the piano (Complex Object) – мо пианина навохтани хоҳари хурдиамро гӯш кардем
РӮЗИ ИСТИРОҲАТИ МАН
Вақте ки дар мактаб таҳсил мекардам, ҳамеша ба донишҷӯён ҳавас мекардам, зеро онҳо дар 1 ҳафта 5 рӯз дарс мехонданд, на ин ки мисли мо 6 рӯз. Чунонки ба Шумо маълум аст, ман 1 рӯзи истироҳат доштам, яъне рӯзи якшанбе. Дар рӯзи якшанбе ба ҷое рафтан саросема нестам, бинобар ин соати 9 00 ё 10 00 аз хоб мехезам. Ҷойгахро дуруст карда, дасту рӯй шустам ва ба сӯи ошхона рафтам. Дар ошхона рӯи миз дастурхон омода аст ва одатан дар рӯзи якшанбе хӯроки болаззат мехӯрдам, масалан картошказирбон, салати гӯштӣ ё кулчаи ширини себӣ тановул мекардам.
Пас аз наҳорӣ, агар обу ҳаво офтобӣ бошад, хона наменишастам, балки бо дӯстонам вомехӯрдам. Мо зуд-зуд дар майдон валейбол ё баскетбол бозӣ мекардем, аммо дар фасли зимистон агар кӯчаҳо пур аз барф бошад, ба чанаронӣ ё яхмолакпарӣ ба ҷангал равона мешудем.
Аммо баъзан, чунин мешавад, ки ҳаво боронӣ ё хира мегардад. Дар ин ҳолат, ман дар хона нишастанро беҳтар мешуморам ва оинаи нилгун тамошо мекунам, мусиқӣ гӯш мекунам, китоб мехонам, бо телефон сӯҳбат мекунам ё дар кат дароз мекашам, то ки вақтро гузаронам. Баъзе ҳамсинфонам дар рӯзи истироҳат тамоми барномаҳои оинаи нилгунро аз пагоҳӣ то шом тамошо мекунанд. Аммо ба ақидаи ман, ин амалиёти дилангез аст ва ман ҳамеша ба телеманҳо ҳамдардӣ баён мекунам. Бо бобоям шоҳмотбозӣ кардан ё дар корҳои хона ба модарам кӯмак намудан, ё худ бо падарам перомуни рӯйдодҳои охирини маҳаллӣ ва хориҷӣ муҳокима намудан бароям шавқовар аст.
Дар бегоҳ, вақте ки кулли аъзоёни оила ҷамъ меоянд, мо чой бо торт ё кулчаи қандин тановул мекунем ва хоҳари хурдиам дар пианино бозӣ мекунад. Гоҳ-гоҳ мо якҷоя сурудҳои халқиро мехондем. Ҳар якшанбе ҳангоме, ки ман хоб мекардам, дар мавриди зуд гузаштани рӯз, масъалаҳои дар ҳафтаи нав истода ва ҳаллу баррасии он фикр мекардам.
