George Washington (1732-1799) won a lasting place in American History as the “Father of our Country“. For nearly twenty years he guided his country much as a father cares for a growing child. Washington lived an exciting life in exciting times. As a boy, he explored the wilderness. When he grew older, he helped the British fight the French and Indians. Many times he was nearly killed. As a general he suffered hardships with his troops in the cold winters. He lost many battles, but led the American Army to final victory. After he became President, he successfully solved many problems facing his country, Washington belonged to an old colonial family that believed in hard work, in public service and in worshipping God.
George Washington was born in Westmoreland county, Virginia; on a farm, on February 22, 1732. His first American ancestor came to Virginia from England in 1657. Farming, land buying, trading, milling, and the iron industry were the means by which the family rose in the world. George’s father, Augustine, had four children by his first wife and six by his second wife, Mary Ball, George’s mother.
Of George’s early life little is known. His formal educaition was slight: no more than 7 or 8 years of school. Men, plantation life and the haunts of river, field and forest were his principal teachers. His favourite subject was arithmetic. He studied enough history and geography to know something of the outside world. But he never learned very much about literature, foreign languages and history.
At the age of 14 he began to work as a surveyor, making many trips into the wilderness areas of Virginia and Pennsylvania. His first military experience came in the French and Indian War (1754-1763), when he was sent on two missions deep into the Ohio county. In 1759 Washington retired and married Martha Dandridge, a rich widow. He became a loving stepfather to Martha’s two children. He was a progressive farmer of that time.
In 1760’s the American colonists grew angrier and angrier at the taxes placed on them by Great Britain. In September 1771 the Continental Congress met, where Washington had his first chance to meet and talk with leaders of other colonies. The members were impressed with his judgement and military knowledge. He was sent to attend the Second Continental Congress (1775) where he was elected a commander-in-chief of the Continental Army. He proved himself a capable commander of the War of Independence.
In 1787 Washington was chosen president of the Continental Convention and later elected first president of the republic (1789), followed by reelection (1792).
George Washington died after an illness of two days on December 14, 1799. No other American has been honored more than Washington. The nation’s capital, Washington D. C., was named after him. There the giant Washington Monument stands. The state of Washington is the only state named after President. Many cities, parks, streets, bridges, lakes, and schools bear his name. Washington’s portrait appears on postage stamps, on the $1 bill, and on the quarter.
- How long did G. Washington guide his country?
- What family did Washington belong to?
- When did his first American ancestor come to Virginia?
- How many children did George’s father have?
- What did G. Washington study?
- When did he begin to work?
- When did G. Washington retire?
- Where did G. Washington have his first chance to meet and talk with leaders of other colonies start?
- When was G. Washington chosen president of the Continental Convention?
- When did he die?
lasting – пойдор, устувор, мустаҳкам
to guide – бурдан, идора кардан, роҳнамоӣ кардан, роҳбалад шудан
to explore – кашф намудан, омӯхтан, фатҳ кардан
to kill – қатл кардан, куштан
hardships – мушкилот, масъала, муаммо
to solve – ҳал намудан
ancestor – аҷдод, сарнасл, ниёгон
to retire – ба нафақа баромадан
to be elected – интихоб шудан
ҶОРҶ ВАШИНГТОН
Ҷорҷ Вашингтон (1732-1799) дар таърихи Амрико мақоми устувор пайдо карда, ба худ номи «падари мамлакати мо» касб намудааст. Ӯ мамлакатро тахминан 20 сол мисли падари ғамхор ба фарзанди наврас, роҳбарӣ намуд. Вашингтон ҳаёти пурҷӯшу хурӯшро дар замони пурталотум паси сар кард. Дар овони ҷавонӣ ӯ ҷойҳои ноободро меомӯхт. Вақте ки ба воя расид, ӯ ба бритониҳо барои бо фаронсавиёну ҳиндуҳо ҷангидан, кӯкам кард. Ҳатто чанд маротиба аз марг раҳо шуд. Ба ҳайси генерали оянда, ӯ мушкилоти зимистонро бо аскарон паси сар намуд. Ӯ маротиби зиёд дар муҳорибаҳо мағлуб шуд, аммо артиши амрикоиро ба сӯи ғалабаи охир расонид. Пас аз оне, ки Вашингтон сарвари давлат гардид, малъалаҳои зиёдеро, ки мамлакаташ рӯ ба рӯ шуд, бокомёбӣ ҳал намуд. Вашингтон аз оилаи пешини мустамликавӣ буд, ки аз корҳои вазнин наметарсид, бинобар ин ба халқи худ хизмат намуд ва ба Худо эътиқод дошт.
Ҷорҷ Вашингтон дар 22-уми феврали соли 1732 дар фермаи округи Вестморленди иёлоти Вирҷиния таваллуд шудааст. Дар соли 1657 аввалин ҳамнажоди ӯ аз Англия ба Вирҷиния омадааст. Оила ӯ бо хоҷагидорӣ, хариду фурӯши замин, тиҷорат, осиёбонӣ ва саноати маъдани оҳан ба пой бархост. Падари Ҷорҷ – Августин аз зани аввал чаҳор фарзанд ва 6 фарзанди дигар аз зани дувум дошт, ки Мери Бэл модари Ҷорҷ буд.
Перомуни навҷавонии Ҷорҷ иттиллои кам омадааст. Маълумоти ибтидоии ӯ нопурра буда, дар мактаб на кам аз 7-8 сол таҳсил намудааст. Нахустин устодони ӯ хоҷагидорон буданд, ки ба ӯ сайругашти назди дарё, майдон ва ҷангалро омӯхтаанд. Фанни дӯстдоштаи ӯ математика буд. Ӯ таърих ва ҷуғрофияро омӯхт ва муҳити табиати олами худро хуб мефаҳмид. Аммо ӯ адабиёт, забонҳои хориҷӣ ва таърихро хуб намедонист.
Дар синни 14-солагӣ ба ҳайси заминпаймо фаолияташро оғоз намуд ва маротиби зиёд ба ҷойҳои ноободи Вирҷиния ва Пенсилвания рафт. Вақте ки ӯро ба ҳайси сафир бо ду ваколат дар округи Оҳаё сафарбар намуданд, бори нахуст дар ҷанги байни фаронсавиёну ҳиндуҳо (1754 – 1763) таҷриба пайдо кард. Дар соли 1759 Вашингтон ба истеъфо баромад ва ба бевазани бой – Марта Дендриҷ оиладор шуд. Ӯ падарандари дӯстдоштаи ду фарзанди Марта гардид. Дар он замон ӯ хоҷагидори пешқадам буд.
Дар солҳои 60-ум муҳоҷирони амрикоӣ аз андозе, ки Бритониёи кабир муқаррар мекард, изҳори норизоӣ кард. Дар моҳи сентябри соли 1771 Анҷумани континенталӣ баргузор гардид, ба Вашингтон имкон пайдо шуд, то ки бо сарварони мустамликаҳои дигар алоҳида сӯҳбат кунад. Аъзоёни Анҷуман нисбат ба мулоҳизоту маърифати ҳарбии ӯ ба тааҷҷӯб омаданд. Ӯро ба ҳайси сарфармондеҳи артиши минтақавӣ дар Анҷумани дувуми минтақавӣ (соли 1775) сафарбар намуданд. Ӯ исбот намуд, ки дар рафти ҷанг барои ба даст овардани истиқлолият ба ҳайси фармондеҳ шоиста аст.
Дар соли 1787 Вашингтонро чун раиси созишномаи минтақавӣ интихоб намуданд ва баъдан ба ҳайси нахустин Раиси ҷумҳур (1789). Сипас, дар соли 1792 аз нав интихобот гузаронида шуд.
Ҷорҷ Вашингтон дар санаи 14-уми декабри 1799 пас аз ду рӯзи беморӣ вафот кард. Ягон амрикоиро нисбат ба Вашингтон бештар эҳтиром накарда буданд. Пойтахти мамлакатро ба номи ӯ гузоштанд. Дар он ҷо ҳайкали бузурги Вашингтон ҷойгир аст. Иёлоти Вашингтон – нахустин иёлотест, ки ба номи президент аст. Инчунин, шаҳрҳои зиёд, чорбоғу кӯчаҳо, пулу кӯлҳо ва мактабҳо ба номи ӯ аст. Расми Вашингтонро дар рӯи маркаҳои почта, як доллара ва тангаи 25 сентӣ кашидаанд.
