RELIGION IN GREAT BRITAIN
British religion used to be closely connected with kings, queens and politics. England was a Roman Catholic country until 1534. In 1525 King Henry VIII decided to divorce his queen, Catherine of Aragon, because he fell in love with Anne Boleyn. But when Henry asked the Pope for permission to divorce Catherine, he refused. Henry was so angry with the Pope that he ended all contact between England and Rome. He divorced Catherine of Aragon without the Pope’s permission and married Anne Boleyn.
In 1534 Parliament named Henry head of the Church of England. This was the beginning of the Anglican Church. The Anglican Church did not start as a Protestant Church and Henry certainly did not regard himself as a Protestant. However the Protestant movement in Europe was growing very strong at that time. When Henry quarreled with Rome and ordered the Bible to be translated into English, the way was open for Protestantism to spread in England.
Over the next years many people changed to this new religion. In 1553 Mary, Henry’s daughter by Catherine of Aragon, became Queen of England. The country re-entered the Roman Church, because she was a Roman Catholic.
Protestants were glad when Mary died, because while she was Queen, many Protestants were burned for their beliefs. After Marry, Elizabeth became head of the Anglican Church and Roman Catholicism was never again the official religion in England.
The Church of England is still the established church in England nowadays. But in spite of the great variety of forms of worship, only a minority of people regularly go to church in Britain today. Most people see Sunday more as a day for relaxing with the family or for doing jobs around the house and the garden.
- Was England a Roman Catholic country until 1534?
- Why did Henry decide to divorce the queen?
- What was the beginning of the Anglican Church?
- Were Protestants glad when Mary died?
- What is the established church in England nowadays?
to divorce – ҷудо шудан
permission – иҷозат
the Anglican Church – калисои англиканӣ
ДИН ДАР БРИТОНИЁИ КАБИР
Ходимони динии Бритониё бо шоҳу малика ва сиёсат зич алоқаманданд. Англия то соли 1534 мелодӣ мамлакати римӣ-католикӣ буд. Дар соли 1525 шоҳ Генрих VIII барои аз малика Екатеринаи Арагон ҷудо шудан, қарор кард, зеро вай ба Анна Болейн ошиқ буд. Аммо вақте ки Генрих барои аз Екатерина ҷудо шудан аз папаи Рим иҷозат пурсид, ӯ инкор кард. Генрих аз ин амали папа сахт хашмгин шуда, кулли робитаҳои Англияву Римро қатъ кард. Ӯ аз Екатерина Арагон бе иҷозати папа ҷудо шуда, бо Анна Болейн оила барпо намуд.
Дар соли 1534 мақомоти олӣ Генрихро сардори калисои англиканӣ таин кард. Калисои англиканӣ бо ибодатгоҳи протестантон на он қадар наздик буд ва Генрих худро пайрави протестанӣ намехонд. Лекин ҷунбиши протестантон дар Аврупо дар он давра хеле қавӣ гардид. Ҳангоме ки Генрих бо папаи Рим низоъ кард, фармон дод, то ки китоби Муқаддасро ба забони англисӣ тарҷума кунанд ва он барои интишори равияи протестантӣ дар Англия роҳ кушод.
Дар солҳои баъдӣ, ашхоси зиёд ин динро қабул карданд. Дар соли 1553, яъне Марям – духтари Генрих фарзанди Екатерина Арагон маликаи Англия таин шуд. Мамакат барои ибодат ба калисои римӣ баргашт, зеро Марям пайрави равияи католики Рим буд.
Пайравони равияи протестантӣ аз вафоти Марям шод гаштанд, зеро вақте ки ӯ малика таин гашт, намояндагони зиёди равияи протестантӣ бо сабаби эътиқод ба равияи протестантӣ сӯзонид. Пас аз вафоти Марям сардори калисои англиканӣ Елизавета таин гардид ва равияи католикии римӣ ҳеҷ гоҳ дини расмии Англия эътироф нагардид.
Имрӯз калисои Англия ҳанӯз ба масъалаҳои динии Англия муассир аст. Аммо имрӯз аз гуногун будани эътиқодоти динӣ, танҳо миқдори ками мардум мунтазам барои ибодат дар калисоҳои Бритониё мераванд. Ағлаби мардум якшанберо рӯзи истораҳати оилавӣ пазируфта, дар хона ё боғ бо кор машғул мешаванд.
